Burnout als dank

Home Favorieten Contact
 

 
De fasen van een burn-out
Het begint allemaal met grote betrokkenheid en ambitie, veel plezier in het werk en zin in succes. Langzaamaan wordt het moeten en dan begint het burn-outproces. Als je de alarmsignalen van je lichaam en geest negeert, je partner en vrienden niet serieus neemt dan zet je de deur wagenwijd open voor een burn-out.

Het burn-outproces
Het proces van een burn-out verloopt niet gelijkmatig. Het wordt gekenmerkt door pieken en dalen. Er zijn verschillende fasen in te herkennen en de duur van zo'n fase is weer afhankelijk van de persoonlijke omstandigheden en het karakter.

Fase 1: het risico van een burn-out

Je bent enthousiast over je werk en geniet van de uitdagingen. Je betrekt iedereen bij je werkgeluk. Je werkt hard, want je wilt laten zien hoe goed je bent. Dit is vooral van toepassing bij een nieuwe baan. Je wilt je zelf op de kaart zetten. Je zoekt je grenzen op. Voor je partner en/of vrienden heb je steeds minder tijd. Je denkt en gelooft dat het allemaal tijdelijk is. De koffie-, alcohol- en nicotineconsumptie begint merkbaar toe te nemen. Door middel van je werk wil je erkenning en respect bij anderen afdwingen.

Fase 2: een wankelend zelfbeeld
Omdat ze tijd kosten, verminderen je sociale contacten. Komt later wel weer goed, denk je. Je komt moeilijker in slaap en doorslapen gaat ook moeizaam. Maar piekeren en malen doe je 's nachts volop. 's Morgens ben je maar zelden uitgerust. Op je werk merk je dat de stress en het tempo een druk op je leggen. Je concentratie is moeilijk vast te houden. Je moet voortdurend je werk controleren, want er sluipen meer vergissingen in. Dat alles tast je zelfvertrouwen aan. Je gooit er nog een schepje bovenop voor de zekerheid.

Fase 3: alle hens aan dek.
Het schepje extra maakt het je heel moeilijk. De moeheid is slopend. Allerlei kwaaltjes steken de kop op. De hoofdpijn is soms niet te harden. Je bent pepmiddelen gaan gebruiken om je niveau te kunnen halen. Maar je faalt. Je prestatieniveau neemt af en je doet er langer over om je taak af te krijgen. Prive en werk zijn met elkaar verweven. Tijd voor ontspanning is er 'even' niet bij. Op je werk begin je afspraken te vergeten. Er ontstaan conflicten met je collega's. Je twijfelt aan je competenties. Je raakt verward bij kritiek. Je trekt je dat persoonlijk aan. Langzamerhand begint er twijfel bij je over je werk te ontstaan. Je gaat zaken zowel op je werk als thuis negatief benaderen.

Fase 4: hulpeloos en gefrustreerd
Allerlei vage pijntjes beginnen zich in je lichaam te roeren. Je trekt je terug uit het sociale leven. Je komt negatiever in het leven te staan. Je begint je collega's te wantrouwen. Je ziet je zelf als iemand die verantwoording neemt en de anderen lopen er de kantjes af. Dat zorgt voor frustratie. Je interesse voor andermans problemen is tot het nulpunt gedaald.

Hoewel je iedereen wilt doen geloven dat het goed met je gaat, begin je meer en meer aan jezelf te twijfelen. Op je werk heb je de grootste moeite om met oplossingen te komen. Het werk wordt een opgave, een verplichting. Je irriteert je snel en je lontje krimpt. Door een onverwachte manoeuvre, bijvoorbeeld een scheiding of het opzeggen van je baan, probeer je in deze fase de aandacht te verleggen. Je consumptiepatroon van alcohol-, nicotine en koffie is tot een bedenkelijk niveau gestegen. Je eetgewoontes zijn verre van gezond. Cynisme is je handelsmerk geworden. De schuld, die ligt bij anderen.

Fase 5: leegheid
De negatieve gevoelens ten opzichte van anderen en jezelf naderen hun toppunt. Een depressie is een optie. Je angsten nemen toe en paniekaanvallen (hyperventileren) zijn bijna dagelijkse kost. Je bent kapot. Je gevoel is versteend. Je doet alleen het hoogstnoodzakelijke. Successen hebben geen betekenis meer voor je. Je gezondheidsproblemen vallen nu onder de noemer chronisch.

Fase 6: de instorting
Fysiek en geestelijk ben je uitgeput. De reserves zijn verbruikt. Je lichaam heeft de leiding en dat trapt ongenadig op de rem. Je psyche geeft ook de pijp aan Maarten. Je kunt niets meer. Je bent nu volledig afhankelijk van anderen. Professionele hulp zal je bij je herstelproces moeten begeleiden. En dat proces heeft tijd nodig. Dat kan maanden gaan duren.

Dit betekent:
Dat je in fase 1 t/m 4 de kans hebt om veranderingen in je leef- en werkpatroon aan te brengen. Het werk- en leeftempo op jou af te stemmen. Bewust naar je lichaam en geest te luisteren en daar gevolg aan te geven. Je zelfbeeld te voeden i.p.v. af te breken.

In fase 5 en 6 ben je de realiteit volledig uit het oog verloren. Met steun en vakkundige hulp kun je weer aan een herstart gaan werken. Sommige mensen gooien het roer volledig om en kiezen voor een leven met zo min mogelijk stress. Zij leveren inkomen in en voelen zich rijk.

Terug naar boven


 


Links - Copyright - Privacybeleid